W 2021 r. przemysł opakowaniowy był nie tylko nękany przez pandemię, ale także doświadczył kilku istotnych problemów. Największe z nich to:
1. Problemy z dostawami
W ciągu ostatnich 12 miesięcy brak materiałów i problemy z dostawami spowodowały wzrost kosztów, które dodatkowo spotęgowały działania operacyjne związane ze środkami bezpieczeństwa wdrażanymi z powodu Covid-19, takimi jak dystans społeczny i lockdown. Niektórych przyczyn należy się także doszukiwać w sytuacjach takich jak:
• Brexit i post-Brexit, które mocno dotknęły brytyjskie przedsiębiorstwa prowadzące handel i sprawiły, że zabrakło operatorów i kierowców. To z kolei zakłóciło światowy handel oraz ograniczyło produkcję, czego skutkiem był niedobór wielu surowców jak np. pulpy.
• Wzrost zakupów do domu (i opakowań), który przełożył się na niedobór tektury i wykorzystanie plastiku jako alternatywnego materiału opakowaniowego.
• Panika dotycząca zakupów w odpowiedzi na braki surowcówch skutkująca wzrostem cen.
Niestety, gdy świat próbuje powrócić do normalności, te niedobory są nadal dużym problemem dla branży.
2. Niedobór dwutlenku węgla
Najbardziej znaczącym niedoborem był jednak brak dwutlenku węgla w drugiej połowie 2021 r., który dotknął m.in. przemysł spożywczy. Dwutlenek węgla jest produktem ubocznym przy produkcji nawozów, która została wstrzymana, gdy wzrosła cena gazu ziemnego. Miało to ogromny wpływ na ubój zwierząt, konserwację żywności i utrzymanie oczekiwanego okresu trwałości żywności. Zdarzyło się to już po raz drugi, pierwszy niedobór miał miejsce w 2018 r. z powodu przestojów i awarii instalacji.
3. Plastik jednorazowego użytku
Kampania środowiskowa powróciła na pierwszy plan wraz ze szczytem COP26 w Glasgow w 2021 roku. Jednym z największych źródeł zanieczyszczeń są tworzywa sztuczne jednorazowego użytku, takie jak słomki, mieszadełka, sztućce i talerze oraz produkty wykonane z polistyrenu i tworzywa sztucznego ulegającego degradacji tlenowej. W lipcu 2021 r. weszła w życie dyrektywa UE dotycząca produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych (SUP), której celem będzie ograniczenie używania tych wyrobów.
4. Wpływ na środowisko i innowacyjne materiały
Podczas szczytu COP26 kraje zobowiązały się do zmniejszenia swojego wpływu na środowisko poprzez redukcję paliw kopalnych, stworzenia możliwości ponownego użycia i ponownego napełnienia opakowań, zmiany materiałów nadających się do recyklingu oraz opracowania nowych materiałów nadających się do recyklingu. Oczywiście zmiana materiałów opakowaniowych wymaga czasu, pieniędzy i badań, przy jednoczesnym zapewnieniu, że jakość tych surowców będzie na wysokim poziomie i będą bezpieczne dla żywności.
5. Podatek od tworzyw sztucznych
Od 1 stycznia 2021 roku na terenie całej Unii Europejskiej miał zacząć obowiązywać podatek od opakowań z tworzyw sztucznych, których nie można poddać recyklingowi. Podatek od plastiku („Plastic Tax”) został uchwalony przez Radę Europy Unii Europejskiej w lipcu 2020 roku. Za jego przyjęciem opowiedziała się większość państw członkowskich, w tym także Polska. Wpływy z podatku mają zasilić budżet UE oraz zostać przeznaczone na odbudowę Europy po pandemii.
W Wielkiej Brytanii podatek zostanie nałożony na wszystkie tworzywa sztuczne produkowane lub importowane do UK, które zawierają mniej niż 30% materiałów pochodzących z recyklingu.
Stanowi to wyzwanie dla przemysłu spożywczego, ponieważ opakowania pochodzące z recyklingu muszą być odpowiednie do kontaktu z żywnością. Główne wyzwania to:
• posiadanie wystarczającej ilości materiałów pochodzących z recyklingu, które można ponownie użyć do produkcji
• zapewnienie odpowiedniej jakości materiałów pochodzących z recyklingu
• śledzenie, jak często plastik był poddany recyklingowi i zapewnienie jego funkcjonalności.
Przy takim skupieniu uwagi na opakowaniach do żywności bardzo ważne jest, aby edukować konsumentów na temat ich znaczenia, jednocześnie promując materiał opakowaniowy jako zasób i towar, który można poddać recyklingowi i ponownie wykorzystać.
żródło: https://www.campdenbri.co.uk
